Matthieu Beudaert is een Belgische chef met een achtergrond in kunstgeschiedenis. Die dubbele blik vormt de kern van zijn werk: hij benadert koken als cureren, met aandacht voor context, betekenis en balans. Zijn keuken is verfijnd en helder, zonder overdaad, en wordt gedragen door zorgvuldig gekozen producten en een rustige, doordachte smaakopbouw. Vanuit die gevoeligheid zoekt hij raakvlakken tussen gastronomie en kunst, en bouwt hij aan een culinaire taal die zowel persoonlijk als precies is.

Matthieu Beudaert (°1977) is een Belgische chef met een opmerkelijke achtergrond: hij is opgeleid als kunsthistoricus en maakt van die blik een wezenlijk onderdeel van zijn culinaire werk. Na zijn studies Kunstwetenschappen aan de Universiteit Gent werkte hij in de museale sector, onder meer in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Brussel. Die omgeving, waarin kunst, architectuur en verbeelding centraal staan, vormt tot vandaag een belangrijke voedingsbodem voor zijn benadering van gastronomie.

Parallel aan zijn academische traject volgde Matthieu jarenlang een opleiding in de keuken. In 2009 opende hij samen met zijn echtgenote, gastvrouw en sommelier Sofie Delbeke, het restaurant Table d’Amis in Kortrijk. Het groeide uit tot een plek waar verfijning, precisie en een rustige, doordachte keuken samenkomen; de erkenning met een Michelinster bevestigde dat traject in 2013.

Wat Matthieu kenmerkt, is de manier waarop hij koken benadert als een vorm van curatorschap: het zoeken naar een heldere structuur, het afwegen van details, het vermijden van overdaad. Zijn stijl is ingetogen maar nauwkeurig, met aandacht voor product, seizoenslogica en een zuivere smaakopbouw.

Diezelfde aandacht voor context en betekenis leidde tot projecten waarbij hij kunst en gastronomie dichter bij elkaar brengt onder meer tijdens zijn residentie in het KMSKA (link). Daar onderzoek hij hoe een kunstwerk kan worden vertaald naar een eetbare ervaring, zonder de essentie ervan te verliezen.

In zijn werk staat de vraag centraal hoe smaak een verhaal kan dragen. Hij zoekt daarbij naar eenvoud die niet minimalistisch is, maar helder; naar gerechten die niet willen imponeren, maar resoneren. Zijn achtergrond in kunstgeschiedenis maakt dat hij de keuken ziet als een ruimte waar verschillende disciplines elkaar raken — beeld, sfeer, geluid, herinnering — zonder dat één element de overhand neemt.

Vandaag blijft Matthieu op dezelfde manier bouwen aan een eigen culinaire taal: gevoelig, zorgvuldig en met aandacht voor de ervaring als geheel.